درباره نویسنده

محمد رحمانیان متولد ۱۳۴۱ در تهران، کارگردان و نمایشنامه نویس است. او مدرک لیسانس خود را در رشته‌ی نمایش از دانشگاه تهران و مدرک فوق لیسانس سینما را از دانشگاه هنر دریافت کرد. رحمانیان کار خود را از نویسندگی شروع کرد و حالا یکی از چهره‌های نامدار تئاتر ایران است.

سخن نویسنده درباره این اثر

شب سال نو را براساس ایده‌ای از حمید امجد و به یاری هنرجویان کلاس بازیگری از جمله مهتاب نصیرپور در ونکوور کانادا و در زمستان سال 1391 نوشتم. در تمام طول تالیف آن به اکبر رادی و طراحی دقیق مناسبات خانوادگی در آثارش می‌اندیشیدم. اولین دفعه بود که درباره‌ی تراژدی محتوم در یک خانواده‌ی پرجمعیت معاصر تهرانی می‌نوشتم و البته شاید آخرین بار هم باشد.

اما آیا می‌دانید که تفاوت بین نمایشنامه و رمان و داستان چیست؟

1- اولین تفاوت فیلمنامه با داستان این است که در داستان نویسنده این امکان را دارد تا با توصیف کمیاتی که درون قهرمانان اثرش میگذرد هر حالتی را که در نظر داشته باشد بیان کند. حال آنکه‌ فیلمنامه‌ نویس همچون نویسنده‌ی هر اثر دراماتیکی، ناگزیر است با اعمال و گفتار اشخاصی که‌ آفریده‌ است، با ترکیباتی خاص در اشیائ موجود در صحنه‌ و یا از طریق نحوه‌ی به هم پیوستن پاره‌های گوناگون رویدادهای داستان فیلمنامه‌اش به‌ شیوه‌ای که‌ براساس منطق اثرش کاملا طبیعی و معقول باشد این کیفیت را به وجود آورد.

2- دومین تفاوت از نظر مکالمه‌ نویسی می‌تواند باشد. نویسنده‌ی داستان در عینیت بخشیدن‌ به قهرمان اثرش نسبت به‌ نمایشنامه‌ نویس و فیلمنامه‌ نویس، هم از نظر مقدار کلماتی که در دهان این افراد میگذارد و هم از جهت نوع، حالت و شیوه‌ی ترکیب آنها با یکدیگر آزادی بیشتری دارد تا به هر نحوی که‌ صلاح میداند عمل کند.

نمایشنامه‌ نویس و فیلمنامه‌ نویس، مطالب را به‌ تناسب ویژگی‌های شخصیتی آنها و نیز اهمیتی که در آن صحنه‌ها دارد تقسیم میکند و همین که‌ یکی از آنها دیگر مطالبی برای گفتن‌ نداشت نمایشنامه نویس یا فیلمنامه نویس با تمهیداتی او را خارج میکند. زیرا هم برای مخاطب و هم برای بازیگر این وضعیت آزاردهنده است. ولی در داستان به دلیل آنکه شخصیت بیکار در جلوی چشم خواننده‌ نیست، زیاد آزاردهنده‌ به نظر نمیرسد.

کتاب شب سال نو اثر محمد رحمانیان انتشارات چلچله