درباره نویسنده

«ژوزه ساراماگو» نویسنده مشهور و صاحب نام پرتغالی در تاریخ 16 نوامبر 1922 در یک روستای کوچک در شهر لیسبون متولد شد. خانواده او از کشاورزان و دهقانان آن ناحیه بودند و از بچگی فقط با کشاورزی و مزرعه سروکار داشتند. در اواخر سال 1950 بود که ژوزه در یک شرکت انتشاراتی معتبر پرتغال مشغول به کار شد. و همین جایگاهش باعث شد تا او با نویسندگان صاحب نام پرتغالی آن موقع آشنا شود. در همین سال‌ها او با ترجمه آثار نویسندگانی چون «تولستوی»، «ژاک رومن»، «ریموند بایر» و … به بهبود اوضاع مالی خانواده‌اش کمک می‌کرد. «ژوزه ساراماگو» در سال 1966 کتاب شعری را منتشر کرد که همین کتاب مقدمه‌ی او برای ورود به دنیای ادبیات و شعر و داستان‌نویسی بود. او در سال 1970 و پس از جدایی از همسرش، با «ایزابل دا نوبرگا» نویسنده‌ی پرتغالی بار دیگر ازدواج کرد و تا 1986 این رابطه ادامه داشت.

«ژوزه ساراماگو» در سال 1995 رمان بسیار معروف و تاثیرگذار «کوری» را منتشر کرد. که این کتاب منجر شد تا در سال 1998 جایزه نوبل ادبیات را به او بدهند و از آن قدردانی کنند. او در تاریخ 18 ژوئن 2010 و پس از 88 سال زندگی از دنیا رفت و این دنیا را با ادبیات منحصر به فردش ترک کرد.

درباره کتاب

کتاب کوری اثر ژوزه ساراماگو نشر شاهدخت پاییز رمانی است از نویسنده صاحب نام پرتغالی که برای نخستین بار در سال 1995 منتشر شد.کتاب کوری در آن سال ها آنقدر با اقبال عمومی مواجه شد که باعث شد داوران جایزه نوبل ادبیات سال 1998 به کسی جز «ژوزه ساراماگو» برای دریافت جایزه فکر نکنند. و جایزه ارزشمند نوبل ادبیات در سال 1998 به ژوزه ساراماگو اهدا شد. کتابی پر از لحظه های دراماتیک و حماسی که خواننده را مجذوب خود می کند.

موضوع داستان کتاب کوری اثر ژوزه ساراماگو نشر شاهدخت پاییز درباره‌ی یک نوع بیماری‌ای است که به ناگهان بعضی افراد دچار کوری ناگهانی می‌شوند. و هاله‌ای سفید رنگ بر چشمانشان ظاهر می‌شود. داستان کتاب اینگونه شروع می‌شود که راننده‌ای که به ترافیک یک چهار راه رسیده به ناگهان چشمانش دیگر جایی را نمی‌بیند. این اتفاق برای بیماران یک پزشک خاص افتاده است و به فاصله‌ی خیلی کمی سایر بیماران نیز به این بیماری ناگهانی کوری دچار می‌شوند.

پزشک آنها پس از برسی و آزمایش بیماران به این نتیجه می‌رسد که کوری این افراد عادی نیست. و به بیماری چشم آنها ارتباطی ندارد. دولت نیز از ترس اینکه این بیماری به بقیه سرایت نکند همه‌ی آنها را در یک آسایشگاه جمع می‌کند. همسر آن پزشک که بینایی‌اش را از دست نداده خود شاهد این ماجراهاست و تمام سعی خود را می‌کند تا در خفا و قبل اینکه کسی بفهمد که نابینا نیست، به کمک بیماران و همسرش برود…