درباره نویسنده

فردریش ویلهلم نیچه در 15 اکتبر 1844 در روستای کوچکی در پروس (بخشی از آلمان کنونی) به دنیا آمد‌. پدرش، کارل لودویگ نیچه، یک واعظ لوتری بود. وقتی نیچه 4 ساله بود پدرش درگذشت. نیچه و خواهر کوچکترش، الیزابت، توسط مادرشان فرانزیسکا بزرگ شدند. نیچه در یک مدرسه ابتدایی خصوصی در نائومبورگ تحصیل کرد و سپس آموزش کلاسیک را در مدرسه معتبر شولپفورتا دریافت کرد. پس از فارغ التحصیلی در سال 1864، به مدت دو ترم در دانشگاه بن تحصیل کرد. سپس به دانشگاه لایپزیگ منتقل شد و در آنجا به تحصیل در رشته‌ فیلولوژی، ترکیبی از ادبیات، زبان شناسی و تاریخ پرداخت‌.

او به شدت تحت تأثیر نوشته های آرتور شوپنهاور فیلسوف بود و آثار وی را از مهم‌ترین کتاب های فلسفی می‌دانست. در سال 1869، نیچه به عنوان استاد فیلولوژی کلاسیک در دانشگاه بازل در سوئیس منصوب شد. در دوران استادی این دانشگاه بود که اولین کتاب‌هایش را با نام‌های « تولد تراژدی» (۱۸۷۲) و « انسانی بسیار انسانی » (۱۸۷۸) منتشر کرد. او همچنین شروع به فاصله گرفتن‌ از دانش کلاسیک و همچنین آموزه‌های شوپنهاور کرد و به ارزش‌های زیربنای تمدن امروزی علاقه بیشتری نشان داد.

برشی از کتاب

با اینکه قلم فریدریش نیچه بیشتر به سمت فلسفه و داستان‌های فلسفی می‌چرخد، اما در این کتاب خبری از متون سنگین فلسفی نیست. و سبک نویسندگی نیچه و داستان سرایی وی در این کتاب طوری است که ببرای عموم قابل فهم می‌باشد. در زیر پاراگرافی از کتاب چنین گفت زرتشت اثر فریدریش نیچه انتشارات حباب را برایتان می‌آوریم تا با حال و هوای کتاب بیشتر آشنا شوید:

“یک روز زرتشت زیر درخت انجیری به خواب رفته‌ بود و دستش را برای فرار از گرما بر صورتش حائل کرده‌ بود. ناگاه یک مار جعفری خزید، آمد‌ و گردن وی را نیش زد. زرتشت از درد فریاد زد. دست از صورت برگرفت و به مار نگاه کرد. مار چشمان زرتشت را شناخت و به طرزی ناشیانه راه فرار پیش گرفت. زرتشت گفت: «نیازی نیست بگریزی چرا که من هنوز از تو سپاسگزاری نکرده‌ام. من سفر درازی در پیش دارم و تو مرا سروقت بیدار کردی.» مار پاسخ داد که سفر تو بس کوتاه است، زهر نیش من کشنده‌ است. زرتشت لبخندی زد و گفت کجا دیده‌ای اژدهایی به نیش ماری از پا در بیاید. زهر خود را پس بگیر، تو آنقدر توانمند نیستی که آن را به من بدهی. مار دوباره بر گردن وی خزید و جای نیش را مکید.

هنگامی که زرتشت این داستان را برای مریدانش بازگفت، آنها پرسیدند که آموزه‌ی این داستان چیست؟ و زرتشت پاسخ داد: مردمان نیک و دادگر مرا مخالف اخلاق می‌دانند و به زعمشان داستان من غیر اخلاقی است. هنگامی که دشمنی دارید، بدی او را با خوبی پاسخ ندهید چرا که شرمنده و خجل می‌شود، لیک ثابت کنید که در حقتان نیکی روا داشته‌ است…”