براساس تحقیقات و آمار به دست آمده، نرخ شادی در ایران بسیار پایین است و در برنامه‌ریزی‌های آموزشی نیز یا جایگاهی ندارد و یا بسیار کم به آن توجه می‌شود. یکی از مشکلات جامعه و مدارسی که از شادی و نشاط غافل هستند، افزایش بیماری‌های مختلف روانی از قبیل افسردگی و اضطراب است. شادی و نشاط به زندگی معنا می‌دهد و در پرتو آن دانش آموزان خصوصأ در دوران نوجوانی و جوانی می‌توانند خود را ساخته و پله‌های ترقی را یکی پس از دیگری طی کنند.

تأثیر شادی و نشاط بر یادگیری دانش آموزان، امری غیرقابل انکار است. یادگیری انسان و سازماندهی رفتار نوجوانان در گرو نشاط و شادابی و هیجانات مثبت آن‌هاست. خلاقیت و شکوفایی استعدادها در گرو نشاط و انبساط روحی انجام می‌شود. یکی از وظایف مهم تربیتی، مدیریت برنامه‌ریزی آموزشی مدارس و تشویق نوجوانان به مشارکت در همه‌ی امور است که با تدوین برنامه‌ریزی آموزشی مناسب به جلب مشارکت دانش آموزان در امور مختلف مدرسه اقدام کنند. این موضوع به دانش آموزان در احساس مفید بودن‌ و دور شدن‌ از انزوا کمک می‌کند که خود یکی از موارد بانشاط زیستن‌ است.