کتاب مثنوی معنوی، یکی از ناب‌ترین کتاب‌های ادبیات کهن فارسی است. چقدر خوب است که بتوانیم داستان‌های پندآموز ادبیات کهن را با زبانی ساده برای کودکانمان بازگو کنیم. در کتاب قصه های پندآموز مثنوی معنوی اثر فاطمه ندری انتشارات ایرمان، نویسنده چندین داستان زیبا را از این کتاب ارزشمند را انتخاب کرده‌ است. و آنها را به فارسی امروزه برگردانده‌ تا کودکان از حکایت‌های پندآموزش نهایت لذت را ببرند.

یکی از این حکایت‌های شیرین را باهم بخوانیم:

حکایت گوهر پنهان

روزي حضرت موسي به خداوند عرض كرد: اي خداي دانا و توانا ! حكمت اين كار چيست كه موجودات را مي‌آفريني و باز همه را خراب ميكني؟ چرا موجودات نر و ماده‌ی زيبا و جذاب ميآفريني و بعد همه را نابود ميكني؟

خداوند فرمود : اي موسي! من ميدانم كه اين سؤال تو از روي ناداني و انكار نيست وگرنه تو را ادب ميكردم و به خاطر اين پرسش تو را گوشمالي ميدادم. اما ميدانم كه تو ميخواهي راز و حكمت افعال ما را بداني و از سر و راز تداوم آفرينش آگاه شوي. و مردم را از آن آگاه كني. تو پيامبري و جواب اين سؤال را ميداني.

اين سؤال از علم برميخيزد. هم سؤال از علم برميخيزد هم جواب. هم گمراهي از علم ناشي ميشود هم هدايت و نجات. همچنانكه دوستي و دشمني از آشنايي برميخيزد.

آنگاه خداوند فرمود : اي موسي براي اينكه به جواب سؤالت برسي، بذر گندم در زمين بكار. و صبر كن تا خوشه شود. موسي بذرها را كاشت و گندمهايش رسيد و خوشه شد. داسي برداشت و مشغول درو كردن شد. ندايي از جانب خداوند رسيد كه اي موسي! تو كه كاشتي و پرورش دادي پس چرا خوشه‌ها را ميبري؟ موسي جواب داد: پروردگارا ! در اين خوشه‌ها، گندم سودمند و مفيد پنهان است و درست نيست كه دانه‌هاي گندم در ميان كاه بماند، عقل سليم حكم ميكند كه گندمها را از كاه جدا كنيم. خداوند فرمود: اين دانش را از چه كسي آموختي كه با آن يك خرمن گندم فراهم كردي؟ موسي گفت: اي خداي بزرگ! تو به من قدرت شناخت و درك عطا فرموده‌اي.

خداوند فرمود : پس چگونه تو قوه‌ی شناخت داري و من ندارم؟ در تن خلايق روح‌هاي پاك هست، روح‌هاي تيره و سياه هم هست. همانطور كه بايد گندم را از كاه جدا كرد بايد نيكان را از بدان جدا كرد. خلايق جهان را براي آن ميآفرينم كه گنج حكمتهاي نهان الهي آشكار شود.

خداوند گوهر پنهان خود را با آفرينش انسان و جهان آشكار كرد، پس اي انسان تو هم گوهر پنهان جان خود را نمايان كن.