نگاهی بر مقدمه‌ی کتاب

همه‌ی ادیان به هر راه و بیانی که باشند متفق بر این نظر هستند که انسان قائم بالذات نیست و نمی‌تواند باشد. زندگی او به قوای موجود در طبیعت و اجتماع پیوستگی دارد. انسان به طور مبهم یا روشن می‌داند که قوه‌ی مرکزی مستقلی که بتواند جدا از این جهان قایم به به نفس خود باشد نیست.

همه‌ی ادیان به این مطلب اذعان دارند که در ادیان ابتدایی به صورت اعتقاد به وابستگی به قوا و نیروهای موجود در محیط بلافصل اجتماعی و طبیعی و در ادیان برتر به صورت اعتقاد به علت اولی اشیاء و اعتقاد به موجودی انسان یا غیرانسانی که آفریننده‌ی عالن و عصر حاضر و موجود هستی و افعال آن است. ادیان در هر یک از این دو حالت به عنوان قاعده‌ی کلی انسان را به قوه یا قوای عامل طبیعت و اجتماع از نزدیک مربوط می‌دانند. و طبیعت و اجتماع هر دو همچون گردونه‌ی قدرت و یا حامل آن حس می‌گردد.

اگرچه اعتقاد به خدا در ادیان برتر موجب می‌شود که مردم خود را در این جهان همچون مسافر و غریب حس کنند. و مسکن واقعی خود را در بهشت و آسمان بدانند. اما چنین اعتقادی به دور از نوعی ادیان انسان است. در حقیقت چنین اعتقادی، ایمانی است که در وضع خاصی ایجاد شده‌ است. روش کلی بر این است که رابطه‌ی میان انسان و جهان او رابطه‌ی ذاتی، حیاتی و خارجی است. در این ادیان گاهی چهره‌ی واقعی طبیعت قابل اعتماد نشان داده‌ نشده‌ است. اما درجه‌ی واقعیت به امری که در اعماق طبیعت است نسبت داده‌ شده‌ است.

اگر از طرفداران کتاب‌های تاریخی و مذهبی هستید، پیشنهاد می‌کنیم که حتماً کتاب تاریخ جامع ادیان اثر جان ناس انتشارات چلچله دو جلدی را مطالعه فرمایید.

کتاب تاریخ جامع ادیان اثر جان ناس انتشارات چلچله دو جلدی