درباره نویسنده

وون پیونگ سون نویسنده‌‌، کارگردان و فیلمنامه‌نویس مشهور کره‌‌ای است که دو آثار فاخر او، بادام و ضدحمله‌ سی، برنده‌ی جوایز ادبی شده‌اند. محور اصلی رمان‌های او وجود و رشد انسان است و شخصیت‌های داستان‌هایش به‌ نوعی منحصربه‌فرد هستند. وون پیونگ سون اولین کار ادبی خود را در سال 2017 انجام داد. زمانی که اولین رمان  کاملش به نام «بادام»  جایزه چانگبی در زادگاهش را برای ادبیات داستانی بزرگسالان جوان دریافت کرد. و بلافاصله با واکنش های تند و مثبت خوانندگان آن مواجه شد. او که نسل جدیدی از داستان نویس های معاصر است برنده جایزه ادبی صلح ججو 4.3 نیز می‌باشد. او به عنوان کارگردان، فیلمنامه نویس و رمان نویس هم در صحنه های سینمایی و هم در صحنه های ادبی فعال است. رمان‌ها و داستان‌های وون پیونگ سبک خاص خود را دارد و خواننده را از همان اولین صفحات کتاب به عمق داستان فرو می‌برد.

درباره کتاب

کتاب «بادام» را می‌توان محبوب‌ترین رمان کره‌ای در ایران قلمداد کرد. این رمان در سال 2016 در کره‌ی جنوبی به چاپ رسید. در همان ماه های نخست چاپش بود که با استقبال بی‌نظیری روبرو شد. به طوری که ناشران دیگر کشورها نیز در صدد چاپ و ترجمه این کتاب بر آمدند. کتاب بادام اثر وون پیونگ سون انتشارات پارس اندیش از حیث موضوع متفاوت و بنیادینش مناسب نوجوانان است و به آن‌ها کمک می‌کند تا احساسات و درونیات خود را بهتر درک کنند و در بها دادن به عواطف خود و پرورش آن‌ها دقت عمل کافی و لازم را داشته باشند؛ اما فقط این نوجوانان نبودند که شیفته‌ی داستان این رمان شدند. داستان کم نظیر و جذاب «بادام» بزرگسالان را هم مجذوب خود می‌کند.

داستانِ رمان بادام

موضوع کتاب بادام اثر وون پیونگ سون انتشارات پارس اندیش، درباره‌ی نوجوانی به نام یونجی است که از همان کودکی و روز تولدش مبتلا به بیماری “آلکسی تیمیا” بوده‌ است. «آلکسی تیمیا» یا ناتوانی تشخیص و ابراز احساسات در انسان، نوعی اختلالی مغزی می‌باشد که‌ اولین بار در مجلات پزشکی دهه‌ی 1970 مطرح شد. در واقع مشکل یونجی ناتوانی در دریافت احساسات است؛ او قادر نیست مانند سایر انسان‌ها احساسات طبیعی ناشی از عوامل درونی و بیرونی را تجربه و درک کند. نویسنده خوش ذوق این رمان در داستانش زندگی‌ای را خلق کرده‌ است که‌ احساسات انسانی جایی در آن ندارد. به‌ دنبال همین موضوع پیامدهایی در زندگی یونجی پیش می‌آید که حتی تصورش هم دشوار است.

نخستین‌ باری که یونجی و مادرش متوجه‌ این اختلال می‌شوند، زمانی است که اتفاق بسیار دلخراشی مقابل چشمان وی رخ می‌دهد، اما او هیچ واکنشی از خود نشان نمی‌دهد. همین موضوع بهانه‌ای می‌شود تا مادرش او را نزد چندین دکتر ببرد، اما در ابتدا هیچ‌کدام نمی‌توانند اختلال او را تشخیص بدهند. بعد از شناسایی بیماری یونجی پیشنهادهای عجیب و البته‌ وسوسه‌انگیزی به مادر او می‌شود؛ پژوهشگران دانشگاه‌ علوم پزشکی پیشنهاد می‌دهند بر روی روند رشد یونجی، پژوهشی طولانی‌مدت انجام دهند و نتایج به‌‌ دست‌ آمده‌ را در نشریه‌های پزشکی به چاپ برسانند. آن‌ها در ازای این درخواست مبالغ چشمگیری را پیشنهاد می‌دهند؛ مضاف بر اینکه بسته‌ به‌ نتیجه‌ی تحقیقات یکی از نواحی مغز را به نام یونجی نام‌گذاری کنند.