نیچه در سال 1889 در حالی که در تورین ایتالیا زندگی می کرد دچار فروپاشی شد. دهه آخر عمر او در حالت ناتوانی روانی سپری شد. دلیل جنون او هنوز ناشناخته‌ است، اگرچه مورخان آن را به دلایل مختلفی مانند سیفلیس، بیماری ارثی مغزی، تومور و استفاده بیش از حد از داروهای آرام بخش نسبت داده‌اند. نیچه پس از اقامت در آسایشگاه، توسط مادر و خواهرش در وایمار آلمان تحت مراقبت قرار گرفت. او در 25 اوت 1900 در وایمار درگذشت.

◼◼◼◻◼◼◼

درباره کتاب

کتاب این است انسان اثر فردریش نیچه انتشارات آزرمیدخت، آخرین اثر فریدریش ویلهلم نیچه به شمار می‌آید. در این کتاب نیچه به بازگویی شرح زندگی و دلیل نگارش آثار قبلی خود می‌پردازد.

نیچه در سال ۱۸۸۸، یعنی یک سال پیش از روان‌پریشی نهایی، به نگارش آثار و طرح‌های فراوانی پرداخت. کتاب این است انسان (Behold The Man) نیز در همان سال نگاشته شد و بعدها پتر گاست، شاگرد و دوست صمیمی نیچه، این اثر را برای چاپ و انتشار آماده ساخت.

این کتاب به نوعی کارنامه فریدریش ویلهلم نیچه از زبان و قلم خودش است. او در این کتاب به تشریح نگاه خود به آثارش پرداخته است.

بخشی از کتاب را باهم بخوانیم:

من انسان را بهتر از هر کسی می‌شناسم. واژه‌ی «روح‌های آزاد» نباید به جز روح‌هایی که واقعاً رهایی یافته‌اند با چیز دیگری اشتباه گرفته شود. روح‌هایی که دوباره اختیار خود را در دست گرفته‌اند. لحن من در این کتاب تغییر یافته‌ است، کتاب بسیار هوشمندانه،جالب و در عین حال سخت و اهانت آمیز است.