درباره نویسنده

«ژوزه ساراماگو» نویسنده مشهور و صاحب نام پرتغالی در تاریخ 16 نوامبر 1922 در یک روستای کوچک در شهر لیسبون متولد شد. خانواده او از کشاورزان و دهقانان آن ناحیه بودند و از بچگی فقط با کشاورزی و مزرعه سروکار داشتند. در اواخر سال 1950 بود که ژوزه در یک شرکت انتشاراتی معتبر پرتغال مشغول به کار شد. و همین جایگاهش باعث شد تا او با نویسندگان صاحب نام پرتغالی آن موقع آشنا شود. در همین سال‌ها او با ترجمه آثار نویسندگانی چون «تولستوی»، «ژاک رومن»، «ریموند بایر» و … به بهبود اوضاع مالی خانواده‌اش کمک می‌کرد. «ژوزه ساراماگو» در سال 1966 کتاب شعری را منتشر کرد که همین کتاب مقدمه‌ی او برای ورود به دنیای ادبیات و شعر و داستان‌نویسی بود. او در سال 1970 و پس از جدایی از همسرش، با «ایزابل دا نوبرگا» نویسنده‌ی پرتغالی بار دیگر ازدواج کرد و تا 1986 این رابطه ادامه داشت.

«ژوزه ساراماگو» در سال 1995 رمان بسیار معروف و تاثیرگذار «کوری» را منتشر کرد. که این کتاب منجر شد تا در سال 1998 جایزه نوبل ادبیات را به او بدهند و از آن قدردانی کنند. او در تاریخ 18 ژوئن 2010 و پس از 88 سال زندگی از دنیا رفت و این دنیا را با ادبیات منحصر به فردش ترک کرد.

درباره کتاب

کتاب کوری اثر ژوزه ساراماگو انتشارات قلم تاجیک که درباره‌ی رعایت نکردن حقوق دیگران است و رمان در یک چهارراه‌ آغاز می‌شود. جایی که ناگهان اولین نفر به‌ یک کوری عجیب دچار می‌شود. یک نوع کوری که در آن چشم‌ها سیاهی را نمی‌بیند بلکه یک نوع کوری سفید است که شخص همه‌ چیز را سفید می‌بیند، انگار که در یک دریایی از شیر به‌ سر ببرد.

پس از کور شدن اولین نفر رفته‌ رفته‌ افرادی که با مردی که اول کور شد در ارتباط بودند نیز کور می‌شوند و همین‌طور به تعداد آن‌ها اضافه‌ می‌شود. حال دولت که احساس خطر می‌کند مجبور می‌شود آن‌ها را از جامعه جدا کند. اکنون دیگر تعداد قابل توجهی از کورها در قرنطینه هستند و به ناچار باید در فضایی وحشتناک به زندگی ادامه دهند.

پزشکان پس از برسی و آزمایش بیماران به این نتیجه می‌رسند که کوری این افراد عادی نیست و به بیماری چشم آنها ارتباطی ندارد. دولت نیز از ترس اینکه این بیماری به بقیه سرایت نکند همه‌ی آنها را در یک آسایشگاه جمع می‌کند. همسر آن پزشک که بینایی‌اش را از دست نداده خود شاهد این ماجراهاست و تمام سعی خود را می‌کند تا در خفا و قبل اینکه کسی بفهمد که نابینا نیست، به کمک بیماران و همسرش برود…