درباره نویسنده

اوریانا فالاچی در تاریخ ۲۹ ژوئن ۱۹۲۹ در شهر فلورانس متولد شد. و در تاریخ  ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶ در سن 77 سالگی در گذشت. وی  روزنامه‌نگار، نویسنده و مصاحبه‌گر سیاسی ایتالیایی بود. او که در طول جنگ جهانی دوم پارتیزان بود، حرفه روزنامه نگاری طولانی و موفقی داشت. فالاچی به دلیل پوشش خبری جنگ و انقلاب و «مصاحبه‌های طولانی، تهاجمی و افشاگرانه» با بسیاری از رهبران جهان در دهه‌های 1960، 1970 و 1980 در سراسر جهان مشهور شد.

پس از جنگ، فالاچی وارد دانشکده پزشکی شد. و با وجود اینکه دانشجوی خوبی بود ولی روزنامه‌نگاری را انتخاب کرد. و خیلی زود به تنهایی به عنوان یک خبرنگار حقیقت یاب و تهاجمی ظاهر شد. با نشان دادن مهارت و استعداد در اوایل، او حتی توسط عمویش برونو فالاچی، شبه فاشیستی که قبلاً به استعداد او حسادت می‌کرد، استخدام شد.

آثار برجسته فالاچی

از اوریانا فالاچی کتاب‌های زیادی وجود دارد که مهمترین آنها عبارت‌اند از:

• زندگی، جنگ و دیگر هیچ
• مصاحبه با تاریخ
• یک مرد
• پنه لوپه به جنگ می‌رود
• نامه به کودکی که هرگز زاده نشد
• اگر خورشید بمیرد
• اگر خدا بخواهد
• خشم و غرور

درباره کتاب

کتاب نامه‌ به‌ کودکی که‌ هرگز زاده‌ نشد اثر اوریانا فالاچی نشر ندای معاصر، روایت زنی است که در انتظار فرزندش است. و مادری را نه به عنوان یک وظیفه بلکه به عنوان یک انتخاب شخصی و مسئولانه می بیند. فالاچی در تحلیلی که از زبانی مختصر و اساسی استفاده می کند، وجدان خود را با پرداختن به بنیان طبیعت زنانه مورد بازجویی قرار می دهد. بدون اینکه هرگز از شور و اشتیاق معمول خود چشم پوشی کند.

آیا این کافی است که بخواهیم یک کودک او را مجبور به‌ زندگی کنیم؟ و آیا فدا کردن یک زندگی از قبل ساخته شده برای زندگیای که هنوز نیست درست است؟ این کتاب با غلبه بر معضلات مرتبط با بحث در مورد سقط جنین، توجه خوانندگان را از سراسر جهان به خود جلب می کند. و اکنون به عنوان یک اثر کلاسیک در همه زمان ها و کشورها شناخته می شود.

کتاب نامه‌ به‌ کودکی که‌ هرگز زاده‌ نشد اثر اوریانا فالاچی نشر ندای معاصر، فریادی است از سر خشم نسبت به آنچه بر سر بشر آمده‌. نویسنده در این کتاب از عشق مادر شدن می‌گوید. کتاب کوچکی که از نخستین سطر تا انتها سرشار از احساس شادی، ترس، مهربانی، یأس، خشم، امید، افسردگی و اضطراب است. شاید بحث اصلی کتاب سقط جنین باشد. اما به‌طور کلی تمام دیدگاه‌های موجود در بارهٔ زن را توجیه می‌کند. با این اوصاف، مسئله مادری در رمان حل نشدنی و لاینحل باقی مانده است.